Ο King’s βράβευσε τον Σουλτάνο του Μπρουνέι, Hassanal Bolkiah, τον άνθρωπο που υπέγραψε αυτούς τους νόμους, με επίτιμο πτυχίο το 2011 . Όταν η City Mill επικοινώνησε για πρώτη φορά με τον King για να μάθει εάν θα ανακληθεί το τιμητικό του πτυχίο, απάντησαν ότι το πτυχίο του έλαβε «για τη δια βίου δέσμευσή του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση». Ο Ed Byrne είπε από τότε ότι έχει «επείγουσα ανησυχία» για το θέμα.
Αλλά οι άνθρωποι του Μπρουνέι αξίζουν κάτι περισσότερο από την «ανησυχία» του King. Τους αξίζει η αηδία μας, η οργή μας και η ιδέα ότι το ίδρυμά μου διστάζει να τους το δώσει με κάνει να ντρέπομαι πολύ που συνδέομαι με το King's.
Και σαφώς δεν είμαι ο μόνος μαθητής που είναι. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, 4.832 έχουν υπογράψει μια αναφορά στο change.org να ανακαλέσει το πτυχίο από τον Σουλτάνο του Μπρουνέι και να πάρει θέση ο King's για τα ανθρώπινα δικαιώματα που ισχυρίζεται ότι πρεσβεύει.
Από την τρίτη Απριλίου, οι πολίτες του Μπρουνέι υπόκεινταν σε απάνθρωπους νέους νόμους, σύμφωνα με τους οποίους το ομοφυλοφιλικό σεξ και η μοιχεία τιμωρούνται με λιθοβολισμό και οι κλέφτες ακρωτηριάζονται τα χέρια τους εάν τα εγκλήματά τους γίνουν μάρτυρες μιας ομάδας μουσουλμάνων.
Πώς μπορεί ένα πανεπιστήμιο που ισχυρίζεται ότι «υποστηρίζει και προωθεί τη διαφορετικότητα και την ένταξη σε όλους τους τομείς της επιχείρησής του» να υποστηρίξει έναν άνθρωπο που προσπαθεί ενεργά να εξαλείψει την ιδέα του στη χώρα που ελέγχει; Η επιτροπή του King’s Fellowship and Honorary Degrees δεν ντρέπεται όταν υπονοεί ότι κάποιες ζωές απλά δεν αξίζουν να θυμώσουν έναν παγκόσμιο ηγέτη;
Οι King's μπορούν να επαναλάβουν ότι «παίρνουν τα σχόλια και τις ανησυχίες […] πολύ σοβαρά», αλλά οι «επείγουσες ανησυχίες» τους για τον λαό του Μπρουνέι ντροπιάζονται από το Πανεπιστήμιο του Αμπερντίν που ανακάλεσε γρήγορα το πτυχίο του σουλτάνου μετά την ψήφιση του νόμου της Σαρία. Εάν το Αμπερντίν μπορεί να τραβήξει τις κάλτσες του και να βάλει πρώτα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη φροντίδα για τους μαθητές του, γιατί δεν ακολουθεί το παράδειγμα του King;
Δεν πιστεύω ότι χωρίς την πίεση από τους μαθητές και το προσωπικό, ο King's θα είχε αναγνωρίσει ότι υπήρχε ένα πρόβλημα και θα το άφηνε αθόρυβα να γλιστρήσει κάτω από τα ραντάρ των μέσων ενημέρωσης.
Εάν ο King πρόκειται να καυχηθεί για τη συμμετοχή τους, τη διαφορετικότητά του και την αποστολή του να υποστηρίξει και τα δύο, τότε το να αγνοήσει τους φοιτητές, το προσωπικό και τα 4.832 άτομα που υπέγραψαν την αναφορά είναι ένα χαστούκι για την πανεπιστημιακή ισότητα. Η έλλειψη δράσης τους κραυγάζει στους συνεργάτες του King ότι, πραγματικά, εάν η θέση ή η φήμη τους κινδυνεύει, είναι πρόθυμοι να κοιτάξουν από την άλλη πλευρά.
